H οικονομική κρίση του Covid-19 (όπως στο παρελθόν οι πόλεμοι) πρόκειται να επεκτείνει τις κρατικές παρεμβάσεις στις αντίστοιχες εθνικές οικονομίες. Αυτές οι κρατικές παρεμβάσεις συνδυάζονται μεν με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης (μετά το τέλος των κρίσεων ή των πολέμων) αλλά και με εκτίναξη του δημόσιου χρέους της κάθε εθνικής οικονομίας λόγω κατάρρευσης των δημοσίων εσόδων που οδηγεί αναπόφευκτα στην επιβολή υψηλής φορολογίας. Ως ιστορικά παραδείγματα αναφέρονται η βιομηχανική επανάσταση (της οποίας προηγήθηκαν οι ναπολεόντειοι πόλεμοι) και οι ΗΠΑ στις οποίες ο βασικός φόρος εισοδήματος μεταβλήθηκε από ταξικό φόρο σε μαζικό φόρο στο Β’ ΠΠ (το 1940 μόλις 7 εκ. αμερικανοί πλήρωναν φόρο εισοδήματος και το 1945 ο αριθμός τους έφτασε στα 42 εκ). Αλλά και στις χώρες της Ευρώπης η φορολογία αυξήθηκε σημαντικά μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους ώστε να στηριχθούν οι καταρρέουσες εθνικές οικονομίες και το κοινωνικό κράτος. Ο κίνδυνος (ειδικά σε χώρες σαν την Ελλάδα) είναι να επικρατήσει η επιδοματική νοοτροπία του «λεφτόδενδρου» ( magic money tree) δηλαδή η άποψη ότι «αφού το κράτος μπορεί να στηρίξει τους πολίτες στην κρίση του Covid-19 γιατί να μην το κάνει και μετά» καθώς επίσης και η κρατική εύνοια προς ορισμένες επιχειρήσεις. Στην Ευρώπη οι υπέρμαχοι της δημοσιονομικής ορθοδοξίας ( Καγκελάριος Μέρκελ και Ολλανδός πρωθυπουργός Ρούτε) είναι απομονωμένοι ως εκπρόσωποι ξεπερασμένης από τα γεγονότα αντίληψης για την ίδια την Ευρωζώνη, αλλά και για τον τρόπο λειτουργίας των εθνικών οικονομιών. Η Ολλανδία με πλεόνασμα-ρεκόρ (μετά το 2016) 30 δις ευρώ χρειάζεται σήμερα να δανειστεί 90 δις ευρώ. Στην ουσία έρχεται στην ίδια μοίρα με την Γαλλία που έχει σταθερά δημοσιονομικά ελλείμματα τα τελευταία 20 χρόνια και χρειάζεται να δανειστεί (ανάλογα με τα πληθυσμιακά δεδομένα της) αντίστοιχο ποσό. Οι εξελίξεις αυτές εκτιμάται ότι (θεωρητικά) ευνοούν την Ελλάδα. Αναφορικά με την έκδοση του κορωνο-ομολόγου εκτιμάται ότι ο συμβιβασμός θα είναι η παροχή βοήθειας προς τις πληττόμενες εθνικές οικονομίες από τον ESM χωρίς όλες τις δεσμεύσεις (δημοσιονομικής πειθαρχίας) που ίσχυαν πριν από την πανδημία. Το ποσό δανεισμού, πάντως, που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από τον ESM είναι 4 δις ευρώ. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα τα μέτρα στήριξης της οικονομίας που εφαρμόζει η κυβέρνηση εκτιμάται ότι θα κοστίζουν 5 δις ευρώ ανά μήνα.
